Wróżby i wróżbici

2443

Noc z 29 na 30 listopada to popularne Andrzejki. Niegdyś była to noc wróżb odprawianych przez niezamężne panny i bardzo poważnie traktowanych. Z czasem stały się one popularną zabawą młodzieży obojga płci.

Zwykle wróżby sprowadzają się do lania roztopionego wosku do zimnej wody, by z kształtu zastygłej masy lub rzucanego przez nią cienia wróżyć o przyszłym partnerze życiowym. Tylko czy wróżenie to na pewno dobra zabawa, zwłaszcza dla chrześcijan?

  1. Jaki jest stosunek Pisma Świętego do wróżbiarstwa i z jaką praktyką je ono zrównuje?

„Nie będziecie uprawiać wróżbiarstwa. Nie będziecie uprawiać czarów” (Kpł 19,25-26).

  1. Przez wróżbiarstwo i czary dochodzi – według Biblii – do kontaktowania się z siłami nieczystymi. Dlatego Bóg nie życzy sobie, aby Jego lud miał z tym cokolwiek do czynienia:

„Nie będziecie się zwracać do wywoływaczy duchów ani do wróżbitów. Nie wypytujcie ich, bo staniecie się przez nich nieczystymi; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym. (…) Także przeciwko każdemu, kto się zwróci do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać z nimi nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu. Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty. Ja, Pan, Bóg wasz! Będziecie strzec ustaw moich i wykonywać je” (Kpł 19,31; 20,6-8).

  1. Jakie surowe i świadczące o powadze sytuacji polecenie odnośnie do wróżbitów i czarowników otrzymali Izraelici przygotowujący się do zajęcia Kanaanu?

„Gdy ty wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie ucz się popełniania tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich Pan, Bóg twój, sprzed twego oblicza. Dochowasz pełnej wierności Panu, Bogu swemu. Te narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to Pan, Bóg twój” (Pwt 18,9-14).

  1. Możemy być pewni, że powyższy tekst nie był kierowany jedynie do Izraelitów zdobywających Ziemię Obiecaną. Biblia generalnie uznaje wróżbiarstwo za grzech.

„Bo opór jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność jak złość bałwochwalstwa” (1 Sm 15,23).

  1. Gdzie i u kogo, według proroka Izajasza, należy szukać rady? Co jest ważniejsze niż rady wróżbitów?

„A gdy wam będą mówić: Radźcie się wywoływaczy duchów i czarowników, którzy szepcą i mruczą, to powiedzcie: czy lud nie ma się radzić swojego Boga? Czy ma się radzić umarłych w sprawie żywych? A co dotyczy zakonu [prawa – dop.  red. ZC] i objawienia: Jeżeli tak nie powiedzą, to nie zabłyśnie dla nich jutrzenka” (Iz 8,19-20).

  1. Również prorok Jeremiasz uprzedzał, aby nie radzić się wróżbitów.

„Wy natomiast nie słuchajcie (…) waszych wróżbitów, waszych mających senne marzenia, waszych przepowiadaczy ze znaków ani waszych czarowników, którzy wam mówią (…)”  (Jr 27,9).

  1. Niektórzy wróżbici mówili i mówią, że są głosem Boga. A co na to Bóg?

„Bo to mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Nie dajcie się wprowadzić w błąd przez (…) waszych wróżbitów; nie zwracajcie uwagi na wasze sny, jakie śnicie. Oni bowiem prorokują wam kłamstwo w moje imię. Nie posłałem ich” (Jr 29,8-9).

  1. Jaki jest efekt kierowania się wróżbami?

„Lecz terafy mówią słowa mylne, a wróżbici mają kłamliwe widzenia. Sny, które tłumaczą, są złudne, puste ich  słowa pociechy. Dlatego ludzie włóczą się jak trzoda, błąkają się, gdyż nie mają pasterza” (Za 10,2).

  1. Również Nowy Testament nie pozostawia złudzeń co do wróżb i czarów, przepowiadając przyszłość ludzi, którzy się tym zajmują.

„Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą” (Ga 5,19-22).

Opr. Bartosz Art